Crash Test ψυχής

.
.
Σήμερα έδωσα crash-test για τους 300 και απέτυχα.
Στα χέρια μου ήρθε μια παλιά ταινία (σινεμασκόπ, παρακαλώ!) των G.George, R. Mate, από το 1966 με τον R.Egan και την Άννα Συνοδινού με τίτλο "THE 300 SPARTANS".
Δεν ξέρω πώς είναι η άλλη, αλλά αυτή πλησίαζε αρκετά στην πραγματικότητα από ιστορική άποψη.
Πώς απέτυχα; (Ευτυχώς που την είδα μόνη)
Βαλάντωσα στο κλάμα!
Όχι για την τρομερή ταινία ή την καταπληκτική σκηνοθεσία ή ερμηνεία των ηθοποιών.
Πήγαινα νοερά σ' εκείνη την στιγμή προσπαθώντας να βιώσω ό,τι και Εκείνοι.
Και πού να το χωρέσω χωρίς ποτάμια δακρύων…
Απαπα-θα περιμένω να βγει σε DVD. Δεν πάω να τη δω.
Θα κλαίω συνέχεια με λυγμούς μέσα στην αίθουσα…

Τι άτυχοι που είμαστε! Σε τι σαθρή εποχή έχουμε γεννηθεί!
Τα ήθη και οι αξίες έχουν γίνει είδος εξαγοράς για τις ψηλότερες οικονομικά τάξεις.
Όσο για τις χαμηλότερες, η αξιοπρέπεια και η τιμή των ανθρώπων απέναντι (vs) στην ανάγκη επιβίωσης.
Ή ακολουθείς τις κομπίνες του αφεντικού ή απολύεσαι.
Ή συνεργείς ή πεινάς.
Για να προωθηθείς περνάς ή από κρεβάτι ή από κόμμα.
Το να είσαι διάσημος σήμερα και να 'παίζεις' στα κανάλια, κρύβει άμεσα μέσα του το οποιοδήποτε μέσον και έμμεσα την ύβρη για την προσωπικότητα της "διασημότητας".
Να μη μιλήσω για ξεπούλημα πολιτικών, κυβερνήσεων και ολόκληρων χωρών σε πολυεθνικές οικονομικά τραστ και πάσης φύσεως ξένα συμφέροντα.
Δεν θα πω τίποτε άλλο. Όλοι τα ξέρουμε. Όλοι τα ζούμε καθημερινά.

Κι αν ο Διογένης έψαχνε κάποτε άνθρωπο με το λυχνάρι, σήμερα δεν ξέρω κι εγώ τι επιστημονική ανακάλυψη υπερφωτός πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για να βρούμε κάποιον.

Και να σκεφτείς ότι αυτόν τον κόσμο τον 'καλό' άλλοι τον καρτεράνε…

Δεν ξέρω. Έχω απελπιστεί εδώ και καιρό από την σημερινή πραγματικότητα και από την καταστροφική ταχύτητά μας προς το μέλλον.
Μην διαμαρτύρεστε για τις τρελές αλλαγές του καιρού.
Έκανε κανείς σας το πιο απλό;
Μάζεψε υλικά για την ανακύκλωση αντί να τα πετάξει στα σκουπίδια;
Στο σπίτι μου μαζεύω μέχρι και το τελευταίο χαρτάκι στον ειδικό κάδο για χαρτιά, (όπως επίσης και τα μπουκάλια, τα αλουμίνια, τις πλαστικές συσκευασίες) και το κατάστημα από κάτω πετάει κάθε μέρα δεκάδες χάρτινες κούτες στα σκουπίδια…
Ναι, να του κάνω σύσταση θα μου πείτε. Το χα κάνει παλιότερα σε άλλο κατάστημα της γειτονιάς μου. Μηδέν το αποτέλεσμα.
Σχεδόν δίπλα-δίπλα οι κάδοι ανακύκλωσης και σκουπιδιών και όλα τα χαρτόκουτα συνεχίζουν να τα πετούν στων σκουπιδιών.
Και μόνο αυτό το κατάστημα είναι;

Συνήθως δεν μιλώ για τέτοια.
Προτιμώ άλλου είδους θεματολογία.
Μ' έπιασε το παράπονο όμως σήμερα.
Ήταν και κάτι άλλα μαζεμένα…