Σταματώ
.......Green_Eyes by Martin Zurmuehle
Ξεκίνησα το μπλογκ σαν εναλλακτικό μέσον να εκφράζω τη θλίψη μου.
Τώρα πια δεν υφίσταται.
Και δεν έχω τίποτε να πω.
Τουλάχιστον, όχι τόσο δημόσια.
Αν συνεχίσω, θα πρέπει να το θρέψω απ' τις "σάρκες" μου.
Γι' αυτό σταματώ.
Άφησα μόνο τα ποστ που εκφράζουν το δρόμο της προσωπικής μου υπέρβασης.
Εκτός αυτού, το μπλογκινγκ είναι τρομερά χρονοβόρο.
Προτιμώ, τον χρόνο αυτό να τον αφιερώσω στα αδιάβαστά μου βιβλία.
Καμιά φορά, θα σας επισκέπτομαι "ποικιλοτρόπως"!
posted by Κυκλοδίωκτον 6/10/2006 08:54:00 PM
ΣΧΟΛΙΑ:
Milena Luca said...Rivers. confusion. Within hours of the purple (Kool-Aid) poison and die. How might be a possibility, and I just and Mathers remarried Jan. 14, a month10 June, 2006 21:41
Οδυσσέας με Γιαμάχα (εξωλέμβιο) said...Ένα δωράκι πριν την επιστροφή στην Ιθάκη.
Να συνθλίβεις την θλίψη με αισιοδοξία,
όπως η χαραυγή φευγατίζει φέγγοντας την νύχτα.
Το ηλιοβασίλεμα ξέρεις ότι θα ξανάρθει,
οι λίγες στιγμές χαράς που ο ρόδινος ουρανός χαρίζει,
προσευχή αξίζει.11 June, 2006 01:35
Anonymous said...KALA KSEKOYMPIDIA11 June, 2006 03:19
Ο Καλός Λύκος said...Εγώ πάλι, να ευχηθώ καλά ταξίδια...11 June, 2006 03:52
raffinata said...αν ήταν μόνο ο αποστακτήρας της θλίψης σου, καλά κάνεις... :)11 June, 2006 09:57
gyftisoyla said...Διαβαζω απο τις αναμνησεις ενος μπλογκερ...
"Αρχή! Άπειρη από τέτοια. Και βιαστική. Σε δέκα λεπτά πρέπει να φύγω. Εν τούτοις θα θελα να γράψω κάτι από Ελύτη πριν χαθώ...
"Ο μόνος δρόμος που μας απομένει τώρα είναι ο κίνδυνος. Πρόσω ήρεμα προς ΤΟ ΜΗ ΘΟΛΟΥΜΕΝΟΝ, ΤΟ ΕYΤΡΕΠΤΟΝ, ΤΟ ΓΥΜΝΟΝ, ΤΟ ΦΑΙΝΟΝ, ΤΟ ΑΥΤΩ ΚΑΤΑΛΗΠΤΟΝ, ΤΟ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟΝ." Έτσι κλείνει την Ιδιωτική Οδό του ο Ελύτης. Έτσι αρχίζω...
Πάει καιρός που παλεύω με τη θλίψη. Πότε με νικάει και πότε τη νικώ. Κάποτε μεταμφιέζεται σε αισιοδοξία, κάποτε σε πεσσιμισμό, κάποτε σε τίποτα. Όμως με έχει υιοθετήσει εδώ και καιρό...
Και αναρωτίεμαι δεν υπάρχουν κάποιοι που αντιστέκονται; Σαν πετραδάκια που πέφτουν σε μια λίμνη είμαστε, λένε στην ανατολική σοφία. Οι κύκλοι που θα κάνουμε επηρεάζουν το γύρω μας περιβάλλον. Όσο λίγοι κι αν είναι, όσο μικρή απόσταση κι αν διανύσουν. Και η θεωρία του πετάγματος της πεταλούδας, που αρκεί η κίνηση των φτερών της στην Κίνα να επηρεάσει το κλίμα της Αμερικής; Υπάρχει ελπίδα σ' αυτό το βούλιαγμα; Ένας λόγος που ξεκίνησα να γράφω αυτό το μπλογκ ήταν για να ρίξω ένα πετραδάκι στη λίμνη…
Πώς να αρκεστώ στην κάθοδο ή έστω στην στασιμότητα πια; Άντε πάλι να μαζέψω τις δυνάμεις μου και να ξεκινήσω απ' την αρχή. Για όσο ψηλά φτάσω (ακόμα κι αν χρειαστεί να σκύβουν για να με δουν). Βάζοντας στόχο ανώτερα πρότυπα από μένα, μ' ενδιαφέρει να συγκρίνομαι -όχι με τους άλλους- αλλά μόνο με τον εαυτό μου του χθες. Οι άλλοι μπορεί να είναι πιο πάνω, πιο κάτω, δεξιά, αριστερά όπου μπορεί ο καθένας. Την δική μου τωρινή κατάσταση θέλω να ξεπερνώ. Εμένα του σήμερα ν' αφήνω πίσω αύριο....
Κι αν, λέω αν, τεντώναμε τόσο αυτήν την κυματοειδή γραμμή της προσωπικής μας Εντροπίας, μέχρι το βεληνεκές της να ξεπεράσει κατά πολύ το μήκος της ζωής μας, έτσι ώστε να μας αναλογεί μόνο το πρώτο μέρος μιας μισής καμπύλης της δεν θα φαινόταν σαν άνοδος στα γήινα βραχύχρονα μάτια μας; Να 'ναι αυτό η υπέρβαση; Να 'ναι αυτό η νίκη της φθοράς; Να 'ναι αυτό η απελευθέρωση ες αεί;...
Μα, είναι ώρα να αφήνουμε την πραγματικότητα και να ταξιδεύουμε σε άλλους κόσμους; Είναι ώρα να γκρεμίζουμε τα τείχη μας; Οι βάρβαροι φτάνουν από ώρα σε ώρα…
Από χθες επέστρεψε το χαμόγελο και η ευδιαθεσία. Μόλις σήμερα, μετά από πολύ-πολύ καιρό που ευχόμουνα να ήμουνα παρούσα ως θύμα στα δυστυχήματα που άκουγα κατά καιρούς, μου 'ρθε αυθόρμητα η σκέψη: "I love you ζωή" Δεν είναι ότι λύθηκαν τα προβλήματα που με απασχολούσαν. Τίποτε δεν άλλαξε. Όλα τα ίδια, όπως και πριν. Με τη διαφορά ότι αυτά παρέμειναν στάσιμα ενώ εγώ προχώρησα..."
...και τωρα ερχεται η ωρα που μας λες αντιο και αφηνεις μονο οσα εκφραζουν το δρομο της προσωπικης σου υπερβασης, αλλα μαζι σου παιρνεις και τα δικα μας σχολια (που τωρα πια δεν φαινονται). Ας ειναι, καλα να αρμενιζεις.11 June, 2006 19:27
συννεφακι said...χαιρομαι ειλικρινα που εφυγε η θλιψη σου, με ξαφνιασε ομως η αποφαση αυτη αλλα τη καταλαβαινω.
πες μου ποιο βιβλιο θα διαβασεις πρωτο να το διαβαζουμε μαζι (βρηκα ενα χαζο τροπο να ειμαστε καπως κοντα ακομα)!
να προσεχεις εσενα γιατι αξιζεις πολλααααα!
ενα τεραστιο ευχαριστω για ολα οσα μου εγραψες, με αλλαξες να ξερεις, σκεφτομαι περισσοτερο πια και βλεπω και αλλες οπτικες.
να πανε καλα ολα οσα κανεις απο εδω και περα!
μακαρι να ξαναμιλησουμε12 June, 2006 00:33
Gordon said...Να' σαι καλά...12 June, 2006 10:17
Lamiotis said...Εύχομαι να μας επισκέπτεσαι τακτικά με νέες σου σκέψεις.
Καλή ξεκούραση, καλό διάβασμα και καλή τύχη σε ότι κάνεις από 'δω και μπρος...12 June, 2006 22:23
Katerina ante portas said...Εγκαταλείπετε όλοι οι e-φίλοι τώρα που σας χρειάζομαι..
Πάντως μια φορά blogger πάντα blogger!13 June, 2006 17:20
Μαύρος Γάτος said...
Το λογικό συμπέρασμα είναι πως η θλίψη σου δεν υφίσταται πιά!
Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως "κάηκες" από το πολύ blogging, όπως όλοι κάποια στιγμή, όπως κι εγώ κάηκα και θα ξανακαώ.
Κ(ο)υκλάκι, να ξαναγυρίσεις όταν θα νιώσεις την ανάγκη. Θα είμαι εδώ (ελπίζω, αν δεν φάω καμμιά θεία κατραπακιά, ο ασεβής).
13 June, 2006 19:39
homelessMontresor said...
Τουλάχιστον τα e-mail θα τα βλέπεις που και που, ε?13 June, 2006 21:12
Μαύρος Γάτος said...Ο λαός απαιτεί
το κυκλάκι να ξαναρθεί!17 June, 2006 13:57
Κυκλοδίωκτον said...Εμ, ποιος άλλος θα έκανε 13ο(!!!) σχόλιο;
Ο καρακατάμαυρος γάτος!
Ή μεγάλη ιδέα θα χεις για τον εαυτό σου (έτσι όπως σε βλέπω κατάμονο εκεί πάνω) ή ανέβηκες στα ψηλά για να δεις πανοραμικά (όπως στις πολιτικές συγκεντρώσεις, από το ελικόπτερο) το πλήθος λαού που απαιτεί
Τώρα που το σκέφτομαι... το τελευταίο ποστ ήταν για σένα και το "τρέξιμό" σου γάτε και μετά το κατέβασα για να το εγκρίνεις κι από κει και μετά σταμάτησα να ποστάρω... χμ, χμ, χμ...
Και μετά άρχισες να με τρέχεις εσύ χμ.. χμ.. χμ.. και... υπάρχει άραγε πιθανότητα να με αποκαλέσουν προληπτική με όσα σκέφτομαι;
(Αύριο θα απαντήσω και στα υπόλοιπα σχόλια)18 June, 2006 00:26
ΛΙΤΣΑ said...Μη χανεσαι όμως βρε.18 June, 2006 06:30
Κυκλοδίωκτον said...• Μιλένα δεν κατάλαβα! Ίσως η Μοντρεσόρ τα καταφέρει καλύτερα από μένα ως πιο ειδική…
• Οδυσσέα, ευχαριστώ για το δωράκι.
Τη θλίψη που είχα την συνέθλιψα με διάθεση για μάχη και έμμεσα ναι, με την αισιοδοξία κάτι ανώτερου.
• Ανώνυμε, ευχαριστώ.
(Αν και θα το θελα, εν τούτοις, κάτι τρέχει με όποιον αρέσει σε όλους)
• Ευχαριστώ Καλέ Λύκε, μόνο που δεν ξέρω από τώρα πόσο ακριβό είναι το εισιτήριο γιατί σ' αυτά τα ταξίδια το πληρώνουν λέει στο τέλος!
• Δεν ήταν μόνο αποστακτήρας θλίψης ραφφινάτα μου.
• Γυφτισούλα, σ' ευχαριστώ πολύ για τον κόπο να κάνεις μία σύνοψη των όσων έγραψα, που σημαίνει ότι τα πρόσεξες. Σου απαντάω στο επόμενο ποστ μου.
Ίσως, αυτό το σβήσιμο των παλιών μου εκφράσεων, να είναι πετραδάκι σε κάποιες λίμνες.
• Γλυκό μου συννεφάκι, τι να σου πω; Να ευχηθώ να σταματήσεις να είσαι ευάλωτη και να αποκτήσεις περισσότερη εσωτερική πίστη και δύναμη.
(Αυτόν τον καιρό πάντως, διαβάζω έναν συγγραφέα που απορρίπτω σε γενικές γραμμές, αλλά προσπαθώ να πάρω ό,τι καλύτερο μπορώ από τις κρυμμένες του αλήθειες κι από τον προσωπικό του δρόμο για να φτάσει ως εδώ).
• Γκόρντον, ευχαριστώ, επίσης!
• Κατερινάκι; Δεν κατάλαβα ποιοι εγκαταλείπουν και πώς μας χρειάζεσαι. Αν μπορώ να κάνω κάτι, ευχαρίστως. Δώσε περισσότερα στοιχεία.
• Καρακατάμαυρε Γάτε, θα τα πούμε από κοντά όταν γυρίσεις από τας διακοπάς! Από δω λίγο δύσκολο :)
• Το ίδιο και με σένα Μοντρεσοράκι :)
• Λίτσα, πού και πού θα εμφανίζομαι (υπόσχεση)
19 June, 2006 00:10
Κυκλοδίωκτον said...Οπς! Λαμιώτη, συγνώμη! Μου ξέφυγες στο προηγούμενο σχόλιο.
Σ' ευχαριστώ πολύ. Εύχομαι και σε σένα ό,τι καλύτερο και να τα πας καλά (ακόμη και με άτομα που ασχολούνται με γουορντσημαίες..)
Α, δεν σας είπα και το ευχάριστο νέο, ότι ήδη έκλεισα δουλειά για την χειμερινή σεζόν :)
(άσχετο μεν, προς πάσα εκλεκτό ενδιαφερόμενο δε)
19 June, 2006 00:52
συννεφακι said...αυτα που μου ευχεσαι αρα μπορω να τα αποκτησω ή γεννιεσαι με αυτα?
θα το προσπαθησω παντως.
απο καθε βιβλιο παιρνεις κατι!!
το ξερουμε και οι 2 αυτο, ή καλυτερα, απο τα παντα παιρνεις κατι...
19 June, 2006 21:39
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου