Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Σταρσίστεμ

Πήγαμε στην έκθεση φέτος. Μετά από χρόνια απουσίας.
Έχει μετατραπεί σε μια ωραία εμποροπανήγυρη (μα, πώς ζούσα τόσα χρόνια και τι θολή πρέπει να ήταν η ζωή μου χωρίς το μaγικό γάντι που σε βοηθάει να καθαρίζεις τζάμια σε χρόνο DT!).
Χορτάσαμε να τρώμε καραμελωμένους ξηρούς καρπούς που μας κερνούσαν με τη ..σέσουλα. Ευτυχώς είχε και τα ευρήματα από τον τάφο του Τουταγχαμών (ελπίζω να ήταν τα αυθεντικά -όπως δήλωναν- κι όχι απομιμήσεις).
Μάζεψα δυο τσάντες με διάφορα φυλλάδια τα οποία κοιτώ σιγά-σιγά…
Ανάμεσά τους και μια εφημερίδα, η Free Sunday (αγνοώ πολιτική απόχρωση), στην οποία βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο με αλήθειες για το star system που μας σερβίρουν (όχι ότι δεν τα ξέραμε).

Εξ άλλου τι αποτελεί είδηση αν όχι κάτι για το οποίο ενδιαφέρεται το κοινό; (Και γιατί να μην υποβάλλεις στο κοινό για τι να ενδιαφερθεί να 'χεις και το κεφάλι σου ήσυχο;) Βλέπεις κάτι στο σταρ και σταματάει το πρόγραμμα... Βγαίνει ο παρουσιαστής και με σοβαρή φωνή ανακοινώνει: "Σε λίγο αποκλειστικά στις ειδήσεις του Σταρ, πού έκανε τα μπάνια της η Μενεγάκη, αποκλειστικές φωτογραφίες…" …ΕΛΕΟΣΣΣΣ!!!!!





Το ρεπορτάζ της εφημερίδας

COVER STORY
Η ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΗ ΛΑΜΨΗ ΕΝΟΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΤΕΠΥ ΚΟΥΡΕΛΛΟΥ


«Ο κόσμος θέλει να ξεχάσει τις δόσεις του στεγαστικού. Αν αυτό γίνεται με τη Σάσα Μπάστα, δεν φταίω εγώ. Ας διαβάζει Βέλτσο. Ξέχασες τα καραγκιοζιλίκια της Αντζελίνας Τζολί και τα φιλιά με τον αδερφό της σαν να ήταν εραστές; Ακόμα κι αυτή έκανε τα πάντα για να δει τη φάτσα της στα περιοδικά. Πώς το έλεγε ο ποιητής... “δεν με νοιάζει αν αυτό που γράφουν για μένα είναι αλήθεια ή ψέμα, αρκεί να γράφουν το όνομά μου σωστά”».

Η εγχώρια TV star βγαίνει από τη θάλασσα με ύφος και στιλ τηλεοπτικό. Η πόζα μοιάζει υπερβολική ακόμα και στους παραδομένους στην ηδυπάθεια λουόμενους της παραλίας της Ψαρούς. Η εξήγηση δεν αργεί να έρθει, όταν διαπιστώνεται στην άκρη της παραλίας ένας φωτογράφος που απαθανατίζει την ξανθιά παρουσιάστρια σε όλα τα στάδια της διαδρομής της μέχρι την ξαπλώστρα.
Στο τέλος της φωτογράφησης η σταρ γυρίζει το κεφάλι από την άλλη, ανοίγει το κινητό της και συνεχίζει τη ζωή της σαν να μην έγινε τίποτα. Ο φωτογράφος στρίβει ένα τσιγάρο και απομακρύνεται χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα, μέχρι την επόμενη τουλάχιστον συνάντησή τους.
Μία εβδομάδα αργότερα η φωτογραφία της κυριαρχεί στο εξώφυλλο εβδομαδιαίου περιοδικού με την προσθήκη του τίτλου «Εντοπίσαμε τη Χ.Ψ. στο νησί των ανέμων χωρίς τον αγαπημένο της». Η σημείωση «αποκλειστικό» δίνει επιπλέον βαρύτητα στο ρεπορτάζ. Η σταρ λίγες μέρες μετά δίνει συνέντευξη στην τηλεόραση, αγανακτισμένη από τον τρόπο που τα media εισβάλλουν στην προσωπική της ζωή. Τηλεπαρουσιάστρια σε παράκρουση ή απλώς οι κανόνες ενός στημένου παιχνιδιού;

«Ταχυδρόμος», σελ. 58
Η εύστροφη αρχισυντάκτρια του περιοδικού μιλάει δυνατά στο τηλέφωνό της. Σπάνια της φέρνουν αντιρρήσεις και προφανώς από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής κάποιος το κάνει. «Να της πεις πως ο όμιλος έχει 12 τίτλους (σ.σ.: περιοδικά) κι αν δεν φωτογραφηθεί για μας, θα εξαφανίσουμε τη φωτογραφία της απ’ όλα για όσο αναπνέει. Ποια είναι στο κάτω κάτω; Εμείς την κάναμε φίρμα και τώρα το παίζει “ιστορία”» απειλεί με ύφος, εννοώντας κάθε λέξη.
Στο επόμενο τηλεφώνημα η φωνή της γλυκαίνει. «Σου άρεσε, κούκλα μου; Όχι, εμείς σε
ευχαριστούμε. Μια θέα ήσουν, σχεδόν δεν τις πειράξαμε τις φωτογραφίες σου στο photoshop. Κορμάρα! Ίδια η Εύα Μέντες».

Η παραγωγή των εβδομαδιαίων περιοδικών, που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε κουτσομπολίστικα, απαιτεί χειρισμούς με δεξιότητα διπλωμάτη. Διευθυντές, αρχισυντάκτες, φωτογράφοι από τη μια και ηθοποιοί, τραγουδιστές, δημοσιογράφοι, παίκτες reality και μοντέλα από την άλλη αποτελούν μια ομάδα που προσπαθεί να ορίσει το ελληνικό star system με όρους Αμερικής και Ευρώπης.


Η συνεργασία είναι άμεση και τα οφέλη πολλά και για τις δύο πλευρές. Πουλώντας την
παπαρατσική φωτογραφία, εισβάλλοντας στην ιδιωτική ζωή της διασημότητας, προσπαθούν να σβήσουν την αρχέγονη δίψα των άλλων για κουτσομπολιό. Μόνο που το παιχνίδι εδώ, αντίθετα με το εξωτερικό, είναι στημένο. Μια πλάνη συνομολογούμενη. Το ντεκόρ συνήθως είναι φυσικό. Μια παιδική χαρά, μια παραλία, μια βόλτα στο Κολωνάκι. Μόνο που ο παπαράτσι δεν παραμονεύει αναζητώντας το ένα «κλικ». Έχει στη διάθεσή του άπλετο χρόνο και απόλυτη συνεργασία από το «στόχο» του. Η συνεννόηση έχει γίνει μέρες πριν. Είναι μέρος της προώθησης ενός σίριαλ, ενός νέου CD, μια τηλεθέασης.
Το επιχείρημα απλό: «Αφού ο κόσμος θέλει να δει πως περνάω τις ελεύθερες ώρες μου, γιατί να μην το προσφέρω μόνος/η μου την ώρα που θέλω, στο μέρος που θέλω;». Κι από την πλευρά των περιοδικών: «Γιατί να κηρύξουμε τον ανένδοτο και να ψάχνουμε τα αποκλειστικά; Χώρος υπάρχει για όλους. Άλλωστε, ποιος θέλει να δει τη Βανδή τελείως άβαφη;».

Όπως Αμερική
Ο φωτογράφος που στέκεται απέναντί μου έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στη Μύκονο. Έχει φωτογραφίσει στην κυριολεξία τους πάντες. Με ή χωρίς τη θέλησή τους. Δεν έχει καμία ενοχή ή ανασφάλεια με αυτό που διάλεξε να κάνει ως επάγγελμα.
«Πολεμικός ανταποκριτής ήθελα να γίνω, αλλά μη νομίζεις πως αυτό είναι πολύ διαφορετικό».
Αναρωτιέμαι αν τον κουράζουν όλα αυτά τα ψώνια, το δήθεν και το ψέμα. Απαντάει «καθόλου» και πριν επιμείνω εξηγεί: «Τι να με ενοχλεί; Τι να με χαλάει; Ο κόσμος θέλει να ξεχάσει τις δόσεις του στεγαστικού του δανείου και να χαλαρώσει. Αν αυτό γίνεται με τον κώλο της Σάσας Μπάστα, δεν φταίω εγώ. Ας διαβάζει Βέλτσο. Εκείνος όταν στέκεται στο περίπτερο πρέπει να αναρωτηθεί τι να αγοράσει, όχι εγώ, που πρέπει να συντηρήσω δύο πρώην συζύγους και δύο γιους. Στο εξωτερικό, δηλαδή, που το έχουμε πρότυπο σε όλα, καλύτεροι είναι; Ξέχασες τα καραγκιοζιλίκια της Αντζελίνας Τζολί στο κόκκινο χαλί, που αντάλλασσε φιλιά με τον αδερφό της σαν να ήταν εραστές; Ακόμα κι αυτή, στην αρχή έκανε τα πάντα για να δει τη φάτσα της στα περιοδικά. Όχι μόνο αυτή. Όλοι. Πώς το έλεγε ο ποιητής... “δεν με νοιάζει αν αυτό που γράφουν για μένα είναι αλήθεια ή ψέμα, αρκεί να γράφουν το όνομά μου σωστά”».
Δεν είμαι και η Ιερά Εξέταση για να δώσω συχωροχάρτι, οπότε προχωράω στο παρασύνθημα: «Θέλω διευθύνσεις και ονόματα». Γελάει.
«Είδες... κι εσύ, που μου το έπαιζες του σοβαρού, θέλεις να μάθεις τα σχολιανά τους. Κούκλα μου, είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλει να κοιτάει από την κλειδαρότρυπα». Δεν έχει κι άδικο...

Σαν σταρ του σινεμά
Γνωστός συντάκτης των περιοδικών σε ένα μεταμεσονύχτιο πηγαδάκι, μιλώντας για την κρίση στον Τύπο, θυμάμαι μου είχε πει: «Τα περιοδικά πέθαναν, εκτός από τα γυναικεία και τα κουτσομπολίστικα». Η ανάλυση που ακολούθησε ήταν μαραθώνια και ήρθε στο μυαλό μου όταν στην παραλία της Κερατέας, παρακολουθώντας χωρίς λόγο το ζευγάρι στη δίπλα ξαπλώστρα, παρατήρησα πως το αγόρι μετά το ξεκοκάλισμα της αθλητικής του εφημερίδας δεν παρέλειψε να φυλλομετρήσει με την ίδια δίψα το περιοδικό της κοπέλας του με εξώφυλλο την Ελένη Μενεγάκη στη Μύκονο και τη Δέσποινα Βανδή στην Ελούντα. Το ίδιο βράδυ στο E-entertainment και την εκπομπή «Streets of Hollywood» η Μπρίτνεϊ Σπίαρς δεν μπορεί να φάει ένα απλό παγωτό χωρίς να παίξει κυνηγητό με δεκάδες παπαράτσι, για να μην αναφερθούμε στους δείκτες τηλεθέασης του νεανικού δελτίου ειδήσεων του Star Channel ή την επισκεψιμότητα ιστοσελίδων όπως το yupi.gr.

Το κουτσομπολιό πουλάει και οι Έλληνες εκδότες δεν διανοούνται να αγνοήσουν αυτή την παράμετρο. Στο μεταξύ, όμως, χρειάζονται star system που να συντηρεί και να ενισχύει
το ενδιαφέρον των αναγνωστών-πελατών τους. Σε αυτό το πλαίσιο και ελλείψει αυτόφωτης λάμψης, προσπαθούν, ανάμεσα σε άλλα, να φτιάξουν τα προφίλ των «σταρ» που θα πουλήσουν εν είδει image makers. Και, μεταξύ μας, δεν τα καταφέρνουν κι άσχημα. Ο μόνος κίνδυνος, αύριο μεθαύριο τα δικά τους δημιουργήματα να τους ζητήσουν κάτι παραπάνω για την επόμενη φωτογραφία τους. Κάτι με αρκετά μηδενικά.

Πηγή: www.freesunday.gr, τεύχος 58, σελίδα 64.



-

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2009

Καφεϊσμοί...


Ο πολιτισμένος κόσμος μας εξαρτάται από μια πρίζα.
Έτσι και την τραβήξεις από την παροχή της νεκρώνονται ή μπλοκάρονται σχεδόν τα πάντα.
Επίσης εξαρτάται από το χρήμα, το σεξ, τα ναρκωτικά, το ποτό κ.λπ. κ.λπ.
Μία από τις πιο αθώες εξαρτήσεις του είναι και ο καφές. Αυτήν που ήθελα να αποφύγω.
Από τις πρώτες φορές στη ζωή μου που δοκίμαζα καφέ (νες καφέ όχι ελληνικό-κι αυτό γιατί στον ελληνικό μένει κάτω το ίζημα και δεν το πίνουμε), με κυρίευε μια υπερδιέγερση, ένα τρεμούλιασμα, κάτι νευρικό κι έτσι τον απέφευγα.

Αργότερα, σιγά-σιγά, μετριάστηκαν τα συμπτώματα αλλά κρατούσα μια συνειδητή απόσταση για να τον έχω για ώρα ανάγκης. Έπινα έναν στον μήνα ή στο δίμηνο κι αυτόν αν τύχαινε, περισσότερο για την παρέα…

Δεν ήθελα να εξαρτώμαι από αυτόν -όπως οι περισσότεροι- για να έχω τα μάτια μου ανοιχτά ή να μπορώ να λειτουργήσω. Ξυπνώ το πρωί με άμεση διαύγεια πνεύματος και χωρίς καφέ.

Τώρα τελευταία όμως άρχισα να τον συνηθίζω, να μου λείπει το άρωμά του, να ζητώ τη γεύση του (κατά το απόγευμα με πιάνει αυτό, για έναν γαλλικό) με το ανησυχητικό αποτέλεσμα να μην αντιδρώ όπως πριν στην επίδρασή του και να νυστάζω όταν δεν πρέπει να νυστάζω…



Ε, και;
Ε, αυτό!




Ένα μπλογκ αφιερωμένο στον ...καφέ!

Κι ένα σχετικό τραγούδι από έναν αξιόλογο τραγουδιστή που μας έφυγε νωρίς... (το ανέβασε κάποιος τούρκος -δεν το βρήκα σε άλλη εκτέλεση- και έβαλε ελληνικά εμβλήματα στο βίντεο...)



-

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Σκιές...



Ξυπνώ από τις 5 σήμερα.
(Πόσο όμορφα και διαφορετικά φαίνονται κάποια πράγματα όταν δε σε υποχρεώνουν να τα κάνεις.)

Βγαίνω στο μπαλκόνι. Ησυχία. Τα φώτα του δρόμου σπαθίζουν τα διάφορα σήματα και τις πινακίδες. Σχηματίζουν πίσω τους μια σχεδόν ορθή γωνία από καλογραμμένες σκιές... Έτσι στη σειρά, ορθές γωνίες να διασταυρώνονται και να παίζουν μεταξύ τους. Ένα δέντρο διακόπτει τη γεωμετρικότητά τους, σπάει την παράταξη...



Πιο πέρα κάτι μικρά κολωνάκια που απαγορεύουν το παρκάρισμα, βάλθηκαν να ζωγραφίσουν με κατάμαυρο μελάνι παχουλές γραμμές σκιάς στο πεζοδρόμιο. Τόσο έντονες, διαγραμμισμένες και αδιαπέραστες...
Βάζω στοίχημα πως είναι στ' αλήθεια ζωγραφισμένες...

Ψύχρα… μπαίνω μέσα



Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Παρόν


Εφημερίδα νο 1: The Atlantic Journal
Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος για μας. Συμβαίνουν πολλά πράγματα, πολλά εγκλήματα, πολλή βία και συγκινήσεις. Όσο κι αν προσπαθείτε μένετε πίσω στον αγώνα, ανεξάρτητα από το ποιος είστε. Υπάρχει μια ασταμάτητη πίεση να κρατήσετε το βήμα… και παρ' όλα αυτά χάνετε έδαφος. Η επιστήμη ξεφορτώνει τις ανακαλύψεις της επάνω σας με τέτοια ταχύτητα που παραπατάτε από πίσω τους με απελπιστική αμηχανία. Τα νέα που αφορούν τον πολιτικό κόσμο περνάνε τόσο γρήγορα ώστε μένετε λαχανιασμένοι προσπαθώντας να παρακολουθήσετε ποιος είναι "μέσα" και ποιος είναι "έξω". Τα πάντα βρίσκονται σε υψηλή πίεση. Η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να υπομείνει περισσότερα!

6 Ιουνίου 1833 (σημείωμα του Εκδότη).




Εφημερίδα νο 2: Boston Globe
Τίτλος: Κυριαρχεί ενεργειακή κρίση
Υπότιτλος: Ο κόσμος θα μείνει στο σκοτάδι;
Το λάδι φάλαινας σπανίζει.

13 Νοεμβρίου 1857







Αφιερώνω την ανάρτησή μου σε όσους καταστρέφουν το παρόν περιμένοντας το καλύτερο μέλλον ή μένουν κολλημένοι στο παρελθόν αναπολώντας τις "παλιές καλές μέρες".



-

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Κάτι παλιό...




Οι λέξεις...
οι λέξεις
εύπλαστες
και πλαστικές
Υλικά προς ανακύκλωση
Τα μάτια...
τα μάτια
άκου!





Paul Klee, Senecio (The Head of a Man), 1922



-