Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Παραμιλητό ασθενή στον θάλαμο 62



Πρόσεξε μη σε σκοτώσει
και σένα η ανυπαρξία μου,
σε προειδοποίησα.

Μα εσύ δεν μ΄ άκουσες
-χρόνια δωρητής χαμόγελων-
νόμιζες κρατούσες ασπίδα.

Μόνο όταν έπιασες το κρύο μου χέρι
κατάλαβες, μα ήταν αργά πια.
Ο θάνατος μας σώριασε,
νικητής, και τους δύο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: